Gerard (Sjra) kwam van een familie van Wachters.

Vader Sjra op zoon Sjra , en van zoon op kleinzoon Sjra en die weer op achterkleinzoon Sjra…
Jaren, jarenlang zorgden deze mensen en met hen nog vele anderen, voor de veiligheid op en langs het vaderlandse spoorwegnet. Of het nu in Brabant was, Friesland of waar dan ook, er was steeds wel een Gerard verbonden met de IJzeren Weg.
In opvolging van de Spoorwegwet hadden de Staatsspoorwegen reeds rond 1800 het gehele bielzennetwerk ingedeeld in blokken. Per blok werd er een beheerder in de rang van Wachter aangesteld.
Sjra was als 18 jarige jongeman als blokbeheerder-barrièrewachter bij Het Spoor gekomen.
Bij zijn aanstelling, zowat 40 jaar geleden, mocht hij als eerste in het toen fonkelnieuwe overwegwachtershuisje. Samen met zijn pasgetrouwde bruid Marietje.
Het huisje met nummer Try-Gbv 3.

Man, wat waren ze verguld, trots en vastberaden zich terdege van hun taken te kwijten.
Hijzelf controleerde zijn bloktraject gelegen op zo’n drie kilometer vanaf het bedevaartstation Tienray tot aan het Maasdorp Grubbenvorst. Het was alleen hij die de treinen het blok kon laten inrijden, en aankondigde bij het erna volgende blok.
Zijn vrouw Marietje bewaakte de naast het huis gelegen overweg, zowel overdag alsook des nachts.

Straks in mei mocht hij eindelijk als jubilaris met vervroegd pensioen gaan.
Ze mochten er wel blijven wonen, in de blokpost; na hem zou immers geen nieuwe Wachter meer worden aangesteld.

Slimme apparaten namen nu bij het Spoor steeds meer de plaats in van de mens!
Automatische blokbeveiliging werd ook in dit afgelegen hoekje van Nederland een feit. Zo ook zou de overweg een mechanische bel krijgen, bediend door telegraaflijnen.
Marietje zal ook niet meer nodig zijn.

Sjra zuchtte, en ging zitten op de bank voor het huisje, en keek langs het spoor in de richting van Tienray. Straks zijn wij, simpele mensen volledig overbodig, en gaat alles met automaten, stipt en nauwgezet!

Totdat er iets kapot gaat, of… totdat er iemand maling heeft aan die klingelende bel !
Er is dan geen wachter die een vermanend woord spreekt,  en loopt er nog eens iemand onder de trein…
Hij keek nu de andere richting op, naar Grubbenvorst, en schudde zacht zijn hoofd.

Neen, dat kan nooit goed aflopen, al die machines.

Sjra en Marietje sneuvelden naast het spoor,
in de eerste dagen van de Groteoorlog

(elk persoon of gebeurtenis gelijkt op enig toeval)

Categorieën:korte verhalen

Tags: blokpost, Grubbenvorst, overwegwachter, spoorwegen, Tienray