Ja als je het goed beschouwt, dan heb ik echt een aantal twijfelachtige gewoonten meegekregen van mijn Moedertje.

Zij verzamelde van alles waar ze tot zelfs in het schimmige deel van haar leven van meende dat ze ooit van nut konden zijn.
Ik schreef al eerder dat er in sommige gevallen absoluut iets voor te zeggen viel, immers ik spiek nog steeds in het Groote Geele Receptenboek.
Met wat meer gemengde gevoelens bekijk ik nu echter haar plakboeken vol met ansichtkaarten, suikerzakjes en zelfs servetten meegenomen van alle mogelijke plaatsen binnen en buiten de vaderlandse grenzen.
Grootmoeder deed dat ook al, en koesterde de gespaarde plakplaatjes van elk bezoek bij de Gruijter of hoe heetten die grutters in die tijd allemaal. Ze verknipte stapels tijdschriften zoals de eeuwige “Margriet” en “Libelle”. En in die zin slaagden de sluwe uitbaters erin hun nering nog vele jaren veilig te stellen. Vele huismoeders geloofden waarlijk dat “spaarzegels” bij het uiteindelijke verzilveren daadwerkelijk verlichting brachten in het vaak krappe huishoudbudget.
Het zal wel in onze Hollandse spaar- en vergaargeest liggen met tot op de dag van vandaag kreten als Hamsterweken, Euroknaller, Jumbo’s “Dag, dure boodschappen”en Appie die “u het leven goedkoper maakt”.

Natuurlijk… Wie deed niet wel eens mee aan het twijfelachtige spaarsysteem met BP, Texaco, Esso zegels, Rocks tot aan complete “gratis” autowasbeurten. Hoe vaak zou ik mijn zwarte bolide zelf gewassen hebben…
Gebaseerd op een haast menselijke neiging “voor niks” een heleboel aardig-, handig- maar ook onzinnigheden te willen verzamelen, kun je de marketing tot vlak aan de kassa houden.
En uiteraard als ze toch door de winkel moeten lopen, koop gerust wat meer dan dat je van plan was. Al is het alleen al om over die verrekte drempel “gratis bij elke 10 EURO” te komen. Je hebt trouwens geen idee hoeveel je nog kunt kopen voor zo’n bedrag, tenzij je echt meters maakt met een nieuwe fles frituurvet, grootverpakking M&M’s of Slagroomijs! De meiden komen immers weer dit weekend…
Zeker, een beetje aanpappen bij de kassière helpt ook altijd, en zeker als je nét niet dat tientje aan boodschappen deed…. Wat een mooie schort heeft u aan vandaag, juffrouw… Jetske.

Ik maakte me al eerder schaamteloos schuldig aan het verzamelen van een complete opvouwbare boerderij met kartonnen paarden, koeien en zelfs een heuse tractor…. Hoe heerlijk is het om te dromen over de buitengebieden!
Ook maakte ik me druk over die tupperware-achtige bewaardoosjes…. Handig voor straks de wijnbessen?
Maar ja we leven stiekem in tijden van de grote ontkenning, immers als je al niet wist dat vandaag de dag “gratis” ook overduidelijk niet gratis is: Voor die plastic klikdoosjes moet je ook nog stevig in de buidel tasten…
Bijbetalen noemen ze dat tegenwoordig ! Bij mijn weten betekent bijbetalen zoiets als bijpassen oftewel aanzuiveren in de zin van een fiscale tegenvaller. Nee om de netto korting op jaarbasis te berekenen heb je echt een flinke rekenmachine nodig.

Maar goed, ik als meester-ontkenner had bedacht dat mijn huidige pannenset nou ook niet meer volgens de laatste state-of-art was. Immers, de laatste acties met het indikken van mispelgelei had de nodige korsten op de zo witte bodem achtergelaten. Ook in het steelpannetje kun je geen fatsoenlijk eitje meer in bakken. Ik “spaarde” derhalve met vele zegeltjes een bescheiden pannetje met de meest kleine diameter bij elkaar.
Ik deed er ruim twee maanden over, elke keer met boodschappen, nauwkeurig op een veelvoud van dat tientje uitgekiend. Lang leve de her- en der opgehangen scanners, ik had ze nooit eerder zien hangen.
Maar nu heb ik dan ook een fraai ding met een pikant doorkijkdeksel. Met het innovatieve ophangsysteem van juist dat deksel steel ik de show tijdens mijn dagelijkse Cooking Battles.
Eigenlijk zou ik nog dat steelpannetje….
Hoe listig ik ook zegeltjes verzamelde, ik vroeg ze nog net niet aan die aardige mevrouw vóór mij in de rij die beleefd bedankte… de inlever-deadline van heden 19 februari naderde onvermijdelijk.
En die krengen raken ook nog eens snel zoek in de BigBlueShoppingBag.
Vandaag stond ik dan aan de kassa, uiteraard bij mijn favoriete kassajuf, een wat oudere dame die tenminste lekker snel hele stapels wachtenden-voor-u kan verwerken. Bedreven en behendig informeert ze tijdens het digitale afwegen en knopen leggen in die verrekte plastiek tuutjes ook nog eens belangstellend of je wel alles kon vinden. Ik durf die vraag nooit met nee te beantwoorden eigenlijk!
Altijd is ze belangstellend of ik wel met de fiets kwam… jazeker mevrouw,  goed he!! Neeeheee anders krijgt u van mij een Gratis Uitrijkaart. Nou ja gekker moet het niet worden.
En dan… de Hamvraag: spaart u de pannenzegels?

Toen vandaag juist die vraag uitbleef en ik met duidelijke wroeging toegaf de SpaarKaart niet volgeplakt te hebben, viel er een stilte. De spanning werd te snijden.
Met een diepe zucht en vanachter haar altijd scheef zittende leesbrilletje, sprak zij: “maar meneer, loopt u even bij de servicebalie langs, daar hebben ze vast nog een paar volle kaarten voor u…”

Ik keek haar verbijsterd aan, keek secondenlang in een sterk reflecterende zelfspiegeling, maar merkte de opluchting in de rij gespannen toekijkende wachtenden achter mij.

Ik deed nog een rondje en voldeed mijn financiele suppletie…
en werd eigenaar van een high tech, prachtig glimmende steelpan.
Met schenktuit.

😉

Categorieën:korte verhalen

Tags: bijbetalen, pannezegels, spaaracties, verzamelwoede, zelfreflectie