Als je dan toch met je neus op één van de meest innovatieve projecten uit het Automotive domein zit, dan kan je beter ook eens flink erin bijten. Gaandeweg word je vast wel wijzer…
Zelfs onze Hoogheid en Melanie kwamen het op hun favoriete Automotive Campus eens uitproberen, en maakten geen brokken.
Ja, ik besloot binnen te sluipen in de wereld van slimme auto’s oftewel in de meer sexy klinkende: Smart Mobility.
Het zou best wel eens kunnen zijn dat onze kinderen straks subtiel en warmhartig thuis worden opgepikt en in weer en wind rond worden gereden met auto’s die vólautomatisch naar school navigeren. Of jouw eigen boodschappenauto: Die loodst je feilloos veilig door het verkeer en overlegt tegelijkertijd draadloos over de schaarse parkeerplekjes bij de Jumbo. Dat lijkt een beeld uit de toekomst, maar tegelijkertijd ook al een uit het heden: Een beetje auto “kijkt” al behoorlijk om zich heen, en liefst verder dan dat. Hoe vanzelfsprekend is immers al een navigatiesysteem, een adaptieve cruise-controle of dat irritante bliepje bij rijstrook overschrijding. En als dat allemaal nog niet standaard genoeg in je bolide zit, dan download je wat handige apps voor op je mobieltje. Liefst al rijdend….

In Nederland zijn er momenteel al heel wat experimenten waar de deelnemende automobilist mobiele rijadviezen krijgt vanuit grijzige kastjes langs de weg.
Dat dergelijke adviezen direct in acties op het rijgedrag van de auto kunnen worden omgezet, zonder tussenkomst van de bestuurder, is trouwens geen probleem van technische, maar eerder van wettelijk aard .
Een regelgeving die niet los komt van de drie-eenheid Paard-Kar-Bestuurder.
Een paard en wagen op pad maar zonder koetsier op de bok is gevoelsmatig best foute boel.

Voertuigen met dergelijke uitrusting hebben eigenlijk geen boodschap meer aan de huidige bewegwijzering en andere aanduidingen langs de weg !! Kunnen al die dure Rijkswaterstaatdingen naar de schrot? of duurt dat nog even, voor de zekerheid. Als die voertuigen ook nog onderling gaan overleggen, dan wordt het aardig druk in de ether 4G, LTE, 5G, 6G, WiFi-p….  Maar ja dan hebben we straks vast minder files, minder ongevallen, uitstoot… Kortom wat zijn de effecten van dergelijke automatisering op de weg, om ons heen, in de maatschappij. En wat verstaan we straks onder maatschappelijk verantwoorde mobiliteit….

Ik was ook best vereerd het afgelopen halfjaar aan te mogen schuiven bij de clubjes waar al dit soort aspecten besproken worden. In Nederland zijn hiervoor zes Landelijk Ronde Tafels in het leven geroepen. Waar het bijvoegend “Ronde” vandaan komt is me nog steeds niet helemaal duidelijk; geen van de vergaderruimten beschikt over een tafel met ronde vormen. Ronder worden ze niet…
Uiteraard is er nog een tactisch bestuur met een degelijke Europese koppeling, best handig nu met het Nederlandse EU-voorzitterschap het aankomend halfjaar.
Elke Tafel heeft zijn eigen interessegebied, dito deelnemers, experts en uiteraard met een eigen karakter. Enerzijds gaat het er pragmatisch aan toe: “kom op vort met de geit”, en worden voorstellen uitgewerkt met ervaringen regelrecht uit de praktijk. Een soort Bottom-up methode, zou je kunnen zeggen. Anderzijds is er een nauwgezette studie op zich ontwikkelende richtlijnen europawijd, en worden er bondige handreikingen opgesteld voor de diverse projecten, een soort Top-down methode.

Regelmatig schuif ik aan zo’n Tafel met enigszins in zichzelf gekeerde experts die snel en binnensmonds een eigen taal spreken, vol afkortingen met vier of meer letters. Hun presentaties lijken op de elektronische schakelschema’s van een wasmachine. Ik consumeer woorden en aanduidingen die ik nog niet kende: we leven in een wereld die zwaar leunt op hiaatmetingen, mitigatieprocessen, peleton-diffusie, drijfpijlen en stroomwegen..
Bij weer andere Tafels heb je de indruk op een uit de hand gelopen Poolse landdag terecht gekomen te zijn. Ik heb bewondering voor mevrouw de voorzitter die met strakke hand toch waardevolle input aan de deelnemers weet te ontfutselen.
Wat alle Tafels zeker gemeenschappelijk hebben, is het ritueeltje vlak voor het begin van elke vergadering. Na de beleefde groet en het handenschudden, komt steevast een laptop tevoorschijn. Vervolgens zie je de speurende blikken de vergaderruimte ingaan, op zoek naar het verlossende bordje met daarop de wachtwoorden voor de internetverbinding in de zaal.

In het begin viel het me niet eens zo op dat het merendeel van de deelnemers met de klep open de vergadering volgde, iets wat nog niet zo lang geleden als volslagen ongepast werd beschouwd. Maar ja, het nieuwe werken, online de vergaderstukken, de agenda…  Geen stapels print-outs voor je neus maar je aantekeningen in de Notes… Haal je de koekoek !
Ik heb eens en meerdere keren achterlangs gewandeld. We zijn gewoon aan het multitasken, e-mails versturen meneer, powerpoints maken voor een andere meeting en een beetje in het rondte surfen… Uitschakelen die WiFi, onmiddelijk!
Maar goed ook ik maak me schuldig aan het versturen van tekstberichten naar de collega aan de andere kant van de tafel. Ook weet de thuisbasis dat ik niet gebeld maar wel gemaild kan worden…
Komt je dat bekend voor?
Vaak, na afloop van de vergadering ontstaan er steevast levendige na-gesprekken, meestal staand, in groepjes en met de jas al half aan. Een onbedoeld potje netwerken, prima toch …
Het doet een beetje denken aan de visite die na een gezellige avond je huis verlaat, maar op straat nog volop nieuwtjes heeft om te bespreken. Ik had ooit een zwager die daar dan de tuinstoelen bij haalde en weer een bodempje uitdeelde…
Maar uiteindelijk rukken we ons los, en begeven we ons zoals elke keer weer, willens en wetens in de avondspits. Natuurlijk raak ook ik enorm in de file verstrikt. De geweldige slimme Dynamische Route Informatie Panelen beperken ons tot maximaal 50 km/hr hier in de staart van de al enige minuten stilstaande file.
Om me heen de meest uiteenlopende voertuigen met een gemiddelde bezetting van één komma twee personen. Het is maar goed dat mijn Hundje me op dit soort dagen niet vergezelt.
Ik denk aan de traditionele “indiscrete vraag” die de voorzitster van een van de tafels dit keer stelde:

“Wat zou u met uw tijd doen als uw auto volautomatisch naar huis reed”.

Ik geloof dat ik op zo’n moment het liefst op de wat krappe achterbank zou kruipen, en even de oogjes toe zou doen, onder het genot van Chopins Nocturne nr 2…
Ik leerde vandaag echter dat het onverwacht terug nemen van de contrôle over het voertuig (Transition of Control) bij proeven meer dan 30 seconden duurde… Dat kost me gegarandeerd een trede !

Dat lijkt me reden genoeg om toch maar achter het stuur te blijven,
maar wel mijn gedachten te laten afdwalen naar
de mooiste ogen van Nederland.

(aan jouw kant van de straat)

..

.

.

.

Categorieën:AutomotiveCampus, Helmond, korte verhalen

Tags: automatisch rijden, AutomotiveCampus, DITCM, Ronde Tafel, smart mobility